Klaar met aardig

Het knaagt al een tijdje aan me. Ik ben klaar met aardig zijn. Niet dat ik niet oprecht lief ben als je me in die staat treft. Ik ben het alleen soms even zat om anderen voor mezelf te laten gaan. Ken je dat? Altijd schikken en – al zou je de enige zijn die het zo ervaart – jezelf als minder belangrijk te zien. Well, not anymore. Of eigenlijk al een poos niet meer. Ik betrap mezelf er steeds meer op mensen te willen hinderen. Als ik tot actie overga, geeft dat soms best een voldaan gevoel. Zoals vanmorgen in de tram. Er was een jongedame die de plek die ik op het oog had, zou gaan innemen. Nee, ik ging niet snel op ‘haar’ plek zitten. Dat kon niet, aangezien het GVB-bakbeest bij de eerste halte al propvol zat. Komt omdat iedereen die een fiets op het station heeft, deze daar ook lekker laat staan met dit koude weer. Gevolg is dat de diehard tramgebruikers niet op hun vaste plek kunnen gaan zitten. Nou zou het netjes zijn als de sporadische reizigers ons, de vaste passagiers, eerst onze plekjes zouden laten innemen…  Maar nee. Als ongeduldige egoïsten staan ze te dringen om het voertuig in te gaan, bang dat ze hun beentjes niet kunnen laten rusten. Hoe dan ook. De dame en ik kwamen tegelijk aan bij het harmonica-stuk, daar waar je zo lekker kunt leunen. Een prima plek. Normaal zou ik iemand voor laten gaan. Wel zo netjes. Vandaag niet. Ik wilde hangen. Resultaat? Ik kon staan zónder continu aan de kant te hoeven stappen voor non-stop passerende passagiers in de steeds drukker wordende tram. Op een gegeven moment wisselde ik wel een blik van verstandhouding met de dame. Zij zou hetzelfde hebben gedaan, áls ik niet sneller was geweest. We lachten vriendelijk naar elkaar. Dat dan weer wel.
Eigenlijk vind ik het helemaal niet leuk om niet aardig te zijn. Ik ben liever lief. Helaas loopt mijn ‘ik ben klaar met het egoïstische gedrag van de mensheid’-emmer over. Dat verklaart alles. Wel vreemd dat ik hierdoor het gedrag dat ik vervelend vind kopieer. Ken je dat? Zeg me dat ik niet de enige ben. Nu moet je trouwens niet denken dat ik een rot persoon ben. Het komt vast wel weer goed. Misschien is het een fase. Is dit niet het geval? Dan kan ik me vast aansluiten bij de ‘haters gonna hate’-club. Eigenlijk ben ik daar al een tijdje lid van. Oké, eigenlijk heb ik deze club opgericht. Ik heb wat aanhangers hoor, misschien meer dan ik denk. Soms is niet leuk zijn best wel fijn. Altijd aardig zijn is denk ik zelfs ongezond. Toch draag ik het voorzitterschaps-stokje graag aan iemand anders over. Wie wil? Ik durf te wedden dat velen het beter kunnen. Heb ik ook weer wat meer tijd om me te richten op aardig zijn. #hatersgonnahate