Er was bijna iets nóg mooiers gebeurd (maar toch net niet en daar heb ik een beetje spijt van)

Als je je brood smeert met een sla-lepel omdat de messen en de 'gewone' lepels smerig liggen te zijn in je gootsteen, elk stukje van je aanrecht (en gootsteen) bedekt is met zo goed als je hele assoriment aan (thee)glazen, koffiekopjes en borden, je avondeten bestaat uit een of andere gekke freestyle combinatie van ingeblikte... Lees verder →

Ik hou van brieven, maar er zijn wel eisen

Ik hou van brieven. Ze zijn magisch, een verrassing, een klein cadeautje in je brievenbus. Al zijn er wel drie factoren die invloed hebben op de magie, of het afdoen ervan. 1. De afzender: want nee, uiteraard hou ook ik niet van de brieven van verzekeraars, de belastingdienst (tenzij ik geld terugkrijg) of over m'n... Lees verder →

Skery Mery en de grote verandering

Dit verhaal is voor iedereen die een schop onder z'n reet nodig heeft. En voor alle anderen die zin hebben in lange zinnen en zijwegen. Enjoy – en hopelijk heb je er iets aan. Veranderingen zijn spannend. Toch? Afhankelijk van de mate van verandering soms zelfs zo spannend dat je brein zegt: "Yo, blijf gewoon... Lees verder →

Mind the gap

Google Maps stuurt me via dezelfde weg terug als via welke ik hier kwam. Nee, denk ik, ik wil een andere omgeving zien nu ik hier nog ben. Ik draai om en loop een ander deel van Londen in. Wie weet wat ik op deze route tegenkom. Zit er nog een reden achter deze routewijziging?... Lees verder →

Neptunus’ complimentenfontein

Een klein beetje verloren en me afvragend wat ik hier in godsnaam doe, maar ook vol met lekkere spanning, nieuwsgierigheid en een gevoel dat bij eindeloze mogelijkheden hoort, zit ik met een biertje op een bankje in Berlijn. Bij een fontein met de naam Neptunbrunnen, als het goed is aan de Alexanderplatz. Ik kijk mensen,... Lees verder →

Het meisje met het getiste haar

De eerste keer dat ik haar zag haalde ik haar lopend in. Haar getiste haar zat als een grote samenhoping van al heel lang niet gekamd haar achter op haar hoofd. Het vermijd-oogcontact-alarmbelletje ging af. Angst, intuïtie of onzin? Geen idee, maar er was iets anders aan haar. Ze leek me iemand die je zo'n... Lees verder →

Held van de dag nummer twee

"Hij was eerst," zegt ik tegen de barmedewerker van Bevrijdingspop in Haarlem op het moment dat ik aan de beurt ben aan de overvolle bar. Goede mini-daad, goed gevoel. Het is belangrijk om eerlijk en een beetje aardig te zijn, toch? Ondanks die onbaatzuchtigheid vroeg ik me daarna wel af wat karma voor me in... Lees verder →

Naar iets op zoek wat je daar niet vindt

Vol verbijstering kijk ik naar de klas die voor me zit. De studenten krijgen taart omdat meer dan de helft van de klas een enquête heeft ingevuld. Niemand reageert enthousiast. Allemaal staren ze naar één ding: hun mobiel. Ze zitten naast elkaar, maar daar is wat betreft het samenzijn ook meteen alles mee gezegd. In... Lees verder →

Het laatste-keer-lijstje

Met wat extra spullen onder m'n arm loop ik naar het bureau waaraan ik de laatste tijd altijd zit. De beste plek van de afdeling, vind ik. Uiteraard een hoekje bij het raam. De zon die soms op het scherm schijnt, neem ik voor lief. En al zou ik er last van hebben, het zelfregulerende... Lees verder →

Maak een website of blog op WordPress.com

Omhoog ↑