De tijdboom

Als er geldbomen zouden bestaan, zou jij er dan een planten? Wat als je moet kiezen tussen een geldboom en een tijdboom? Welke plant je dan – als je één van beide wilt? Geld maakt niet gelukkig – hoewel…. dat weet ik van horen zeggen, want ik ben nooit heel rijk geweest. Wel ben ik gelukkig. Ik zou het zaadje niet in de grond stoppen. Liever verzorg ik een tijdboom. Eentje waarmee ik extra minuten, uren en dagen kan winnen. Zo één waarmee ik even terug in de tijd kan. Maar… dat is toch onzin. … I know, but watch me!

Aan de boom groeien reisbesjes. Die moet je opeten om naar de vooraf bedachte tijdsperiode te worden geslingerd. Niet vooruit! Nee, alleen naar het verleden. Anders blijven er geen spannende momenten meer over. Naast deze bessen hangen de ‘tijdnoodjes’, die je helpen als je wat minuten, uurtjes of dagen extra nodig hebt. Afhankelijk van de grootte. Ik zou kilo’s van die noten eten. Wat jij?

Ik zou afreizen naar vroegere tijden. Van ver voor mijn tijd. Dan zou ik de onderwerpen uit geschiedenislessen in de praktijk ondergaan. Zodat ik deze voor de verandering wél onthoud. Dan jaag ik op bizons met de Neanderthalers en maak misschien een kleine vega-uitzondering – want wat gebeurt in 100.000 voor Christus, blijft in… Wat zouden ze trouwens vreemd opkijken. Letterlijk, want mensen van iets meer dan 180 cm hadden ze toen niet.

Tussendoor strijd ik in de cavalerie en aai vooral de paardjes. Ga op bezoek bij Jane Austin, Vincent van Gogh en ga naar een willekeurig gemaskerd bal. Daarna kijk ik hoe het eraan toeging in de Tweede Wereldoorlog en zou ik Anne vertellen dat ze haar doel zou bereiken. Ik help mensen zonder dat mijn hulp en inzet uiteindelijk iets aan hun toekomst verandert. Desnoods ren ik door loopgraven en over mijnenvelden. Het kan allemaal, want ik loop geen gevaar. Ik word hoe dan ook in 1988 geboren.

Vervolgens zou ik jointjes roken met de hippies en op Woodstock alles doen wat God verboden heeft. Mijn Lowlandservaringen zullen daarbij misschien een kinderfeestje lijken. Maar dat geeft niet, ik ga er tegenwoordig toch al niet meer heen. Ik zou spelen met mijn ouders als kinderen en bij hen in de discotheek staan op het moment dat ze elkaar ontmoeten. Vervolgens ontmoet ik mijn opa’s en oma als ‘volwassen Marlijn’. Interessant, vind ik.

Ik zou waarschijnlijk ontdekken dat ‘die goede oude tijd’ eigenlijk niets verschilt van het heden. En je weet het: van noten word je dik, dus ‘geniet’ met mate. Wel zijn ze gezond en goed voor de hersenen. Dat moet ook wel: met al die uitstapjes in de geschieden die je ermee kunt maken.