Ze is overal

Overal waar ik kijk is ze en hoor ik haar. Links van me, rechts van me, voor me, achter me, boven me en soms ook onder me. Vanaf het moment dat ik mijn ogen open in de ochtend tot het moment dat ik deze ’s avonds weer sluit. Zelfs in de nacht gluurt ze zo nu en dan eens om de hoek. Ze gaat maar door, als een ADHD’er met behoefte aan ritalin.

“Marlijn, kijk hier!”

“Nee, kan niet. Ik ben ergens mee bezig!”

“Kom op, kijk hier even naar!”

…

“Zie je nou wel, je vindt het interessant,” zegt ze voldaan.

Twintig minuten nadat ik me heb laten overhalen, word ik me ervan bewust dat ik iets anders doe dan dat ik van plan was.

“Ik moet echt verder!”

Ongelooflijk dat het me weer is overkomen. En zo gaat het minimaal twintig keer per dag. Misschien kiest ze mij omdat ze weet dat ik een zwak voor haar heb. Chaotisch, van de hak op de tak in spraak en gedachten en daarbij een rasechte dagdromer. Hoe je het ook wendt of keert: ze komt altijd bij me terug. Haar naam is Afleiding en ze is overal.