Heb je dat ook weleens? Dat er bij het ruiken van een bepaalde geur vergeten herinneringen bovenkomen? Die zijn er natuurlijk sinds het moment van ontstaan geweest, maar vaak diep weggestopt. Pas als ze getriggerd worden, komen de opgeslagen beelden boven. Ineens ben ik dankzij het langszweven van de aroma’s van een MilkBreak terug op de kleuterschool, waar veel van mijn klasgenootjes dit tussendoortje simpelweg aflikten, het buitenkantje stukje voor stukje afknabbelden om vervolgens het middenstuk te verorberen, of, mijn favoriet, het zachte middenstuk met hun voortanden afschraapten om vervolgens aan het koekgedeelte te beginnen. De geur van salami neemt me mee naar Taka-Tukaland, in gedachten zit ik samen met mijn oude vrienden Pippi, Tommie en Annika op een vliegend bed en eet beschuitjes (misschien waren het wel broodjes) met salami. Voor mij was er altijd de vegetarische variant. Het zien, en eten, van een Magnum Almond brengt me terug naar de manege. In de kantine probeer ik, samen met mijn paardenvriendinnen, de verleiding te weerstaan ijsjes uit de vriezer te pakken, om een paar minuten later de chocola van het ‘pakje boter’ af te eten. Ik heb waarschijnlijk nog een ijsschuld staan: ‘We betalen morgen wel,’ want we waren veertien, hadden nooit geld en waren iedere dag op de manege.
Groentje (Limondaine lemonsmaak), bolognese-chips, Knoppers en falafel met extra veel knoflooksaus (na het stappen) zijn enkele voorbeelden van ex-favorieten waarvoor je me tegenwoordig niet meer wakker hoeft te maken, maar waar wel veel mooie herinneringen aan verbonden zijn. Van Speedy-ijsjes op de camping tot de geur van rode wodka – de enige alcoholische drank waar ik een tijd lang met een boog omheen liep in de supermarkt en waarvan ik na tien jaar nog steeds niet goed word als ik deze ruik. Dat allemaal door een rampzalige uitgaansavond (en day after), waar ik nu keihard om moet lachen.
And the show must go on! Want wat is nou een beter excuus om bourgondisch te eten en drinken, dan het creëren van herinneringen?! De gunstige bijkomstigheid dat we ervan in leven blijven even daargelaten natuurlijk ;) Dus leef je uit en ga verder met [cr]eating memories!
Marlijn Else 
Geef een reactie